تاثیر ماده اصلاحی گچ بر خصوصیات خاک اراضی زه دار

شهرستان شیروان، یکی از شهرهای شمال غربی استان خراسان از مشکل شور و قلیایی بودن بی بهره نیست . این شهرستان با مساحتی حدود 2279 کیلومتر مربع و ارتفاع از سطح دریا معادل 1050 متر متوسط درجه حرارت حدود 11/7 درجه سانتیگراد با میزان بارندگی سالانه 259/9 میلیمتر و میزان تبخیر 1306 میلیمتر در سال دارای اقلیمی خشک و نیمه خشک است . با توجه به میزان تبخیر زیاد و آبیاری اراضی کشاورزی مقدار قابل توجهی از اراضی دارای مشکل زه و شوری می باشند که بیشترین اراضی مسئله دارد در منطقه حسین آباد و کارخانه قند شیروان متمرکز می باشد. این منطقه دارای 4000 هکتار اراضی آبی می باشد که از این مقدار حدود 1000 هکتار مسئله دار است . اراضی فوق الذکر در ضلع غربی شهرستان شیروان در فاصله 10 کیلومتری شیروان در جنوب جاده ارتباطی شیروان بجنورد قرار گرفته است . به منظور پیشگیری از توسعه و گسترش مشکلات شوری و قلیائیت و یا کنترل و مهار آنها و بکارگیری از خاکهای مسئله دار ابتدا لازم است که از روشهای مدیریتی اصلاح و کنترل استفاده گردد و در این رابطه روشهای اصلاحی متفاوت توسط محققین ارائه شده است . جهت اصلاح اینگونه خاکها از مواد اصلاح مختلف و روشهای متفاوت استفاده شده است . کاربرد و مواد اصلاح باید با توجه به شرایط آب و هوایی، خصوصیات شیمیایی و فیزیکی خاک و فراوانی ماده اصلاحی انتخاب گردد. بطور کلی از مواد اصلاحی مورد استفاده می توان به گوگرد، اسید سولفوریک دی اکسید گوگرد، پلی سولفیدهای آهن، سولفاتهای آهن، گچ اشاره کرد. تحقیقات فراوانی در سطح جهان جهت نحوه استفاده و شیوه های بکارگیری مواد اصلاحی انجام شده است .